Sona logosu; hem ruhu olduğuna inandığımız, hem sualtı dünyasında hizmet etme misyonuyla, hem de Türk mitolojik değerlerinin en önemlilerinden, suyun koruyucusu ve tüm su kaynaklarının sahibi “Su Ana”nın adını taşıdığından turkuaz ve mavi renktedir.

Eski Türklerde “doğu” güneşin doğmasından dolayı kutlu yön olarak görülürdü. Mavi gökyüzüne saygı duyar, kutsal sayarlardı. Gökyüzünü ve tabii tanrıyı ifade etmek için
“Kök Tengri” -Gök Tanrı- kavramı kullanılırdı çünkü en büyük, en üstün ve en yüce olan tanrının, gökyüzünün en üstündeki son gök semasında bulunduğuna inanırlardı.

Orta Asya’da kazılarda bulunan, neredeyse bin beş yüz yıl öncesine ait Göktürk heykelcikleri turkuaz rengindeydi.
Bu heykelciklere rengini veren ise firuze taşıydı.
Yaratılış Destanlarıyla Oğuz Kağan Destanında bahsi geçen, geçmişle geleceği birleştirerek yaşamın devamlılığını simgeleyen, göğün rengi mavinin binbir çeşitlemesini bünyesinde taşıyan kutsal firuze taşının bolca ve sevilerek kullanılmış olması bu sebeple doğaldır. Aslına bakarsanız tarih boyunca Türklerin bulunduğu tüm coğrafyalardaki Türk sanatlarında, mimariden çini süslemelerine kadar ağırlıklı olarak yine mavi ile yeşil arası tonlar sıkça kullanılmıştı.

Türk coğrafyasından Avrupa’ya taşınan bu Firuze taşına Fransızlar “Türk’e özgü” anlamına gelen “turquoise” adını vermişlerdi. Öyle sanıyorum ki yeryüzünde bir rengin bir milletin adını taşıdığı başka örnek yok. Bu sebeple Türklerle özdeşleşmiş bir renk olan turkuaz, dünyanın pek çok ülkesinde Türk rengi olarak tanınmaktadır.